در انبوه تماشاییان
در هیاهوی فریاد و ناله
ظهر عاشورا روبروی مسجدالنبی هفت حوض
زنی با قامتی نه چندان بلند اما لبریز غرور
با لباسهایی نه چندان شیک اما عجیب خوش پوش
درون اماده ی قریاد و برون حداکثر مقاومت و انکار
همین که اشک مجال یافت عینک دودی راه خودنمایی بر او بست
اما شیار گونه خنکی علاقه ای بر تن خویش حس کرد
"و اشک من در این تماشا پایان نداشت"
" کیو کیو بنگ بنگ "
هفت سالگی ها . . .
صلات ظهر مرداد هوای پخته ی منگ
دو تا بچه ی بی خواب تَهِ یه کوچه ی تنگ
با یه تفنگ چوبی یه تیر کمون ، یه مشت سنگ
می رفتیم جنگ دشمن کامان ؛ کیو کیو، بنگ بنگ ...
چقدر سرخپوست کشتیم
تو اون کوچه ی بن بست
چه فصل ساده ای بود
برادر ، خاطرت هست ؟ . . .
همه سرگرم بازی همه بی خبر و شاد
کسی از روز غصه خبر اصلا نمی داد
هوای بچگی ها بهار مهربونی ،
گذشت و ما رسیدیم به فصل نوجوونی. . .
چهارده سالگی ها . . .
شبای خوش جمعه شبای سینما بود
ستاره ی فرنگی چراغ راه ما بود
یکی آواز می خوند مث " الویس پریسلی "
یکی " جیمز دین " می شد واسه زهرا و لیلی
چه بوسه ها گرفتیم
تو اون کوچه ی بن بست
کتک هم خوب خوردیم
برادر ؛ خاطرت هست؟ . . .
بهار بود و هنوز هم شب جیک جیک مستون
هنوزم پرده ها بود رو صورت زمستون
گذشت اون شب روشن شب ستاره و ماه
رسید نسل من و تو به اولین بزنگاه. . .
بیست سالگی ها . . .
بزنگاه بدی بود چهل سوی پُر آشوب
نه یک همدرس دانا نه یک همسفر خوب
یکی رو باد میبرد پی میراث شرقی
یکی رو آب می برد به مغرب ترقی
چقدر ممنوعه خوندیم تو زیر زمین بد بو
همه اش بحث و جدل بود سر " پیام" " شاملو
تو پیچ پیچ شب ما قیامت بود و غوغا
یکی خمار” اِنگلس " یکی نشئه ی" بودا"
تو مسجد ، شاعر چپ !!
تو کافه مؤمن مست !!
عجب سرگیجه ای بود
برادر خاطرت هست ؟ . . .
وسال های بعد از آن . . .
هنوز شبای جمعه شبای سینما بود
تب تند " گوزن ها " تو کوچه های ما بود
به یادم هست که یک روز همه جسور و شیر دل
شدیم آرتیست اول تو فیلم حق و باطل
موتور ، شب نامه ، چاقو رفیق مترقی
زن نیمه برهنه توی حجاب شرقی
هوای شور و شَر بود تو اون کوچه ی بن بست
یکی گلوله می خورد یکی قداره می بست
همه شیفته و سر مست
تو رؤیا مونده در بست
چه خواب ها که ندیدیم
برادر خاطرت هست ؟ . . .
و عاقبت کار . . .
دیگه یادی ندارم از اون جیک جیک مستون
بهار مُرد و زمین رفت به رؤیت زمستون
شکست کشتی مهتاب تو گِل موجِ هیولا
ستاره بود که می رفت به قعر شب دریا
دیگه سکوت تار و کمونچه ی شبانه
حقیقت بود ، حقیقت نه فیلم بود ، نه ترانه
تفنگ های حقیقی برادر های دلتنگ
ببین گردش چرخ رو بازم کیو کیو ، بنگ بنگ
شبی صد دفعه مُردیم
تو اون کوچه ی بُن بست
چه فصل وحشتی بود
برادر خاطرت هست ؟ . . .
و البته غربت . . .
گذشت اون فصل و ما هم گذشتیم با دل سرد
مث غبار اندوه سوار باد ولگرد
از این گودال به اون گود از این چاله به اون چاه
سفر کردیم ، رسیدیم به آخرین بزنگاه . . .
رو خاک سست غربت نشستیم تلخ و سنگین
یکی افتاده از دل یکی افتاده از دین
تو این غربت بیمار تو این بیراهه ی تار
نه یک راه بلدی بود نه یک قافله سالار
گُم و گور، رفته از دست
تو این بهشت سرمست
چه دوزخی چشیدیم
برادر ؛ خاطرت هست ؟
و صدا لبته ، بچه های ما . . .
صلات ظهر مرداد هوای پخته ی منگ
دو بچه ی مهاجر تو یک اتاقک تنگ
با یه دکمه ، یه مشت سیم یه جعبه نور خوشرنگ
نشستن گرم بازی کامان ، کیو کیو ، بنگ بنگ
بازم کیو کیو ، بنگ بنگ . . .
هنوز ، کیو کیو ، بنگ بنگ .
زویا زاکاریان